Ölümlü Aleviyle - Pablo Neruda
Ölümlü aleviyle sa ra r aydınlık seni.
Yaslanırsın düşünceli, solgun, acılı
o çevrende fır dönen
eski sarmallarına akşam alacasının.
Ey sevdiğim, suskunum,
bu ölüler saati ıssızlığında yapyalnız
ve ateşin yaşamlarıyla dolu,
saf mirasçısı yokolup giden günün.
Güneşten bir salkım düşer karanlık giysine.
Gecenin büyük kökleri
fışkırır birdenbire ruhundan
ve sende gizli ne varsa döner dışarı,
bir soluk, bir mavi halk
yepyeni doğar senden ve beslenir böylece.
Ey yüce, ey doğurgan ve mıknatıslı kölesi
bu bir kara, b ir yaldız olan çemberin:
dik, bakımlı, kusursuz ve capcanlı bir yaratılış
ki solar çiçekleri ve hüzün içindedir.
Pablo Neruda
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder