Ey esmer hüznü hicrandan besleyen sevgili ,
kendini bana beni yollara sürgün etmeden bilki mavı düşlerıne sardığın o acar delikanlı , seni ve aşkını zehir bır yürekle kuşandı ama gün olur umutlarda yenilirse kalleş bir kurşuna , birlik olup büyüttüğümüz ışıkları söner sanma ve unutma gülüşü yaralım ,o uslanmaz inadın biri sen, diğeri ben olduktan sonra serüvencin nasıl olsa , nerede olsa bulur...
Cemal Süreya
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder