Söz Yetmese Bile...
Seni seviyorum, çünkü her sabah gün ışıdığında, yeni bir güne merhaba derken, bir günü daha seninle yaşayacak olmanın mutluluğunu yaşatıyorsun bana ve ben seninle başlıyorum yeni bir güne bir kez daha, yeni den keşfediyorumuşcasına o hayatı...
Seni seviyorum, çünkü sen gök kuşağındaki her tonu gölgede bırakacak kadar parlak bir renksin... Her şey senin rengini taşıyor benim gözümde ve benim için senin rengini taşımayan hiç birşeyin değeri yok ki...
Seni seviyorum, çünkü soğuk gecelerimde beni ısıtan bir meltemsin ve sıcak gün ışığında ferahlık veren bir kuzey rüzgarısın iliklerime işleyerek esen...
Seni seviyorum, çünkü herşeyde sen varsın... Hep benimlesin... Seni görmem için yüzüne bakmam gerekmiyor... Gözümü kapadığım her an sen varsın ve gördüğüm her yüz sana ait aslında...
Seni seviyorum, çünkü gözlerindeki binlerce yıldız karanlığı delip geçiyor... Sen bana bakıyorsun belki ama ben gökyüzünü seyrediyorum gözlerinde... O yıldızların parlaklığında kaybediyorum kendimi, gözlerim kamaşıyor ışıltısından ama şikayetçi değilim aydınlığından, mutlu ediyor sadece ışıldamaları... Güneş doğduğunda kaybolmasa diyorum yıldızlar, ama biliyorum ki doğan güneşimde sen olacaksın gecenin sonunda ve bu kez daha parlak daha aydınlık çıkacaksın karşıma....
Seviyorum seni, çünkü saçların ellerimin arasında kayıp giderken, dünyada cenneti bulmuş gibi hissediyorum kendimi... Biliyorum ki o cennetin sahibi olan sensin ve sadece senin istediklerin girebilir oraya, benimse o cennetten ayrılmaya hiç niyetim yok ki zaten...
Seni seviyorum, çünkü gülüşün içime yeniden yaşama sevinci dolduruyor... Dudaklarındaki tek bir gülümse yıkıyor karamsarlığı, parçalıyor umutsuzluğu... Çiçek bahçesine çeviriyor çorak dünyamı... Çiçek dedim ya, sana bir çiçek ismi versem gelincik derdim narin ya da papatya olanca sadeliyle baharı müjdeleyen insanlara...
Seni seviyorum, çünkü seni sevmeyi, sana dokunmayı, seni dinlemeyi, sana bakmayı, seni koklamayı, senle paylaşmayı seviyorum... Senle birlikte ve bir insana dair olabilecek herşeyi seviyorum aslında...
Seni nasıl sevdiğimi anlatmaya çalışırken ne kadar çaresiz olduğumu da görüyorum diğer yandan... Yazdığım ya da söylediğim her cümleden, her kelimeden değil her harften sonra durup durup tekrar düşünüyorum, seni ve sana olan sevgimi yterince anlatabildim mi diye... Ve yine biliyorum ki bunca sözcükten sonra bile yine anlatamamış olacağım sana olan sevdamı...
Sözcüklerin bittiği yerde gözlere bak... Onlar anlatacaktır sana sevgiyi...
Ya da kapanacaktır sonsuza kadar onlarda anlatamazsa...
ALINTI
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder