Size nasıl inanmayız ki! Bizi çok seviyorsunuz elbette. Öyle çok seviyorsunuz ki hem de, içine dizginlerini tutmakta zorlandığınız nefreti de koymayı unutmuyorsunuz sevginizin içerisine...
Evet bizi çok seviyorsunuz, öyle çok seviyorsunuz ki, bizi biz yapan ne varsa kırıp dökmek, yakıp yıkmak, küçültüp ve sonunda yok etmek için elinizden ne gelirse yapmak sevginizin büyüklüğünün bir göstergesi değil mi zaten?...
Bizi çok seviyorsunuz elbette, çok sevdiğiniz için, hayat alanlarımızı daraltıp ve hatta birer birer yok edip, yanınızdan ayrılmaya korkan uysal bir köpek haline getirmek istiyorsunuz. Sigaramızın külünün yere düşeceği anı kontrol edip, bakışlarınızla hayatımızı karartırken de bizi sevdiğinizi biliyoruz...
Gün için de neler yaptık acaba? Kimler aradı bizi ve biz onlarla neler konuştuk? Bunları öğrenip, gerekiyorsa (ve her zaman bir gerekçeniz vardır zaten) başımızın etini yemeniz de bizi sevdiğinizin bir kanıtıdır, bundan eminiz... Mesleğimizde başarılı adımlar atmaya çalışırken bizi engellemeye kalkmanız da sevginizin olağan üstü bir kanıtıdır. Engelleme nedeninizin, mesleğimizde daha da yukarı çıktığımızda bizi kaybetme endişenizden kaynaklandığı düşünmek ve söylemek ise saçmalıktır biliyoruz. Üstelik de bu bir engelleme bile değildir. Bizi çok sevdiğiniz için böyle davranıyorsunuz...
Yalnızlığa ihtiyacımız olduğunu söylediğimiz her durumda, aklınıza bin bir türlü senaryo getirerek ve bir yolunu bulup konudan uzaklaşmanızda engin sevginizin bir göstergesidir. Neden yalnız kalmaya ihtiyacımız olsun ki? Her an gözlerinizin üzerimizde olması neden bunaltsın ki bizi ve sizinle her anımızı birlikte geçirmemiz bizi neden mutlu etmesin ki?...
Bizi kadın arkadaşlarımızdan uzak tutmaya kalkmanızın gerekçeleri de masumanedir ve sevgiye dayanmaktadır. Sizin erkek arkadaşlarınız sadece iş arkadaşıdır ama bizim kadın arkadaşlarımız potansiyel "kötü" kadınlardır hep ve bizi her an yoldan çıkarabilirler. Bizi çok sevdiğiniz için "kötü" kadınlardan korumaya çalışmanızı anlıyoruz elbette! Cep telefonumuzu, notlarımızı, kadın arkadaşlarımızın telefon numaralarını kontrol altına almaya kalkmanızda, bir hata yaparak "kötü" kadınların peşine takılmamızı engellemek isteğinizden kaynaklanıyor bu kesin...
Yiyeceğimizi, giyeceğimizi, nereye ne zaman gitmemiz gerektiğini planlarken de amacınız hep aynı değil mi? Bizi çok sevdiğiniz için yapıyorsunuz bunları. Üstelik bunları yapmak sizi ne kadar yoruyor olsa da, sevginiz için katlanıyorsunuz bu yorgunluğa... Kapris yapmanızın, ne istediğinizi asla söylememenizin, küçük entrikalarla hayatımızı zorlaştırmaya çalışmanızın da, en hassas olduğumuz noktalara sürekli saldırarak bizi zıvanadan çıkarmanızın da sevginizle doğrudan ve sarsılmaz bir ilişkisi olduğu da bir gerçek tabi. Bizi satın aldığın bir mal gibi görüp, öyle sevmeniz ise, sevgilerin en mükemmelidir, biliyoruz...
Evet hanımefendiler size inanıyoruz tabii ki...
Siz bizi çok seviyorsunuz...
ALINTI
bu yazı, "beyefendilerin sevgisi" şeklinde tekrar okunduğunda da anlamlı oluyor, bunu da atlamamak lazım. o halde buradan "ilişki" çatısı altında her iki tarafın da ne yazık ki birbirine zarar verir duruma geldiği kanısına varılabilir gibime geliyor, siz ne düşünüyorsunuz?
YanıtlaSil