Şu an kendime o kadar çok kızıyorum ki. Sana senin benim için ne anlam ifade ettiğini anlatamamışım. Becerememişim düşünce yapımı, hayata bakışımı aktarmayı. "Evet ben buyum diyememişim"...
Kızıyorum kendime kızıyorum inan çok kızıyorum. Biliyorum bunun çok zor olduğunu, hatta imkansız belki de bunu yapmak, ama yinede kızıyorum, kızıyorum kendi kendime. Ben birisine ne yazarsam ya da ne söylersem unutmam. Bana her ne söylenirse söylensin, her ne yapılırsa yapılsın kalır aklımda. Ama hayatımda olduğu gibi beynimde de hep öncelikler sırası oluştururum. Bilinçli değildir bu yaptığım. Elimde olmadan bana sorulmadan sıralanırlar beynimde. Arka sıralarda kalanlar ise, cümlelerse eğer unutuldu diye nitelendirilir, insanlarsa sıralamanın arkalarında kalanlar, kızarlar bana, kızıldığına aldırmadığımı, önemsemediğimi bilmeden...
Ancak her şeyde olduğu gibi grileri yaşayamam bu sıralamalarda da. Ön sıraya koyduğum cümleleri çok fazla önemserim ve düşünürüm sürekli. Kelime kelime, harf harf aklımdadır 24 saat. Şayet tatlı bir cümleyse bu gülümsetir beni, sürekli güldüğümü görüp, beni deli zannedeceklerini düşünmek bile umurumda olmaz. Ama en çok insanlar arasında siyah beyaz duygular yaşarım. Çok fazla insan kabul etmem hayatıma. Parçalamam sevgimi, yüreğimi. İsterim ki sevdiğim insana hak ettiğinden fazlasını veriyim. Eksik kalmasın üzülmesin, kırılmasın, hep yanında hissetsin beni. Düşünüyorum da şu anda benim beynimde olan sıralamayı, kendim hiç olmamışım o sıralamada değer verdiklerim içinde. Sadece beni ben yapanları sevmişim öncelikle.
Sonrası mı? Sonrası..... Evet sonrası da var elbette. Çok zor olsa da, dirense de beynim, yüreğim, mantığım, duygularım, girdiler insanlar hayatıma. Bunları bazen kardeşim, bazen dostum, bazen arkadaşım bazen de sevgilim diye isimlendirdim. Bazen yüzünü görmediklerim bazen sesini duymadıklarımdı bunlar. Sarıldım onlara, hatalarını görmedim, güvendim, inandım, kendimden verdim, tükenmek pahasına da olsa yıpransam da. Karşılık beklemedim, çıkar gözetmedim. Mutlu olmaları, belki küçücük bir gülümsemeleri bile yetti bana...
Almadım mı onlardan peki bir şey? Benim onlara verdiğimden daha fazlasını verdiler, paylaştılar benimle kendilerini, duygularını, mutluluklarını, hüzünlerini. Emek harcadılar, zaman verdiler, sevdiler, düşündüler. İşte bu anlarda o kadar mutlu hissettim ki kendimi. Yaşamımın anlamı bu işte, beni yaşatanlar bu duygular diye düşündüm. İyi ki yanımdalar, karşımdalar, iyi ki varlar hayatımda bu insanlar dedim... Ama farkında olmadan kırdım, üzdüm bazen onları. O anlarda bana verdiklerini düşünüp kahroldum, ezildim ağırlığı altında bu düşüncenin...
Ben aslında çok fazla hata yapan bir insan değilimdir. Hatalarımdan ders çıkartmaya özen gösterdiğim için, ikinci kez aynı hatayı yapmam çok zordur. Ama aynı hatayı ikinci kez tekrarlarsam kızarım kendime, bir de üstelik bu yüzüme vurulursa kahrolurum. Keşke derim özür dilemeyi becerebilsen, gönül almayı bilsem. Ama hayatımda çok az yapabilirim, beceremem elime yüzüme bulaştırırım. Bu sefer daha da üzülürüm...
Ben çok sıradan bir insanım, nefes alırım, gülerim, ağlarım, severim, nefret ederim, üzerim, üzülürüm, küçük yalanlar söylerim, bana söylenen yalanlara da aldırmam şayet yaşamımı etkileyecek, insanlara zarar verecek büyüklükte değilse, düşünürüm, hayal kurarım, hatalar yaparım sonra bunları düzeltmeye çalışırım, çelişkiler yaşarım beynimde, sıkılırım bazen bunalırım, hatta yaşamaya küserim, bazen o kadar hayat dolu olurum ki etrafımdakilere dağıtırım onları, paylaşırım, kızarım, kızdırırım, alay da ederim karşımdakinin düşünceleriyle, benimle dalga geçilmesi de hoşuma gider çok sık yapılmazsa eğer, küçük oyunlar oynar şakalar da yaparım, bana oynanan oyunlardan, şakalardan da keyif alırım çoğu zaman, bazen hiç olmayacak bir şeye inanırım, bazense gözümle gördüğüm, kulağımla duyduğum şeyleri bile reddederim, bazen saatlerce konuşmam bazense susturamazlar beni, bazen kulaklarım duymaz söylenen şeyleri, bazense hiç susmasa karşımdaki derim...
Evet kısacası, "ben gerçekten sıradan bir insanım...
Bir de özür nasıl dilenir öğrenebilsem"
Alıntı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder