Baktıkça yemyeşil bahar sabahlarına uyandığım, dalga dalga denizin serinliğini odama getiren, güneşin aydınlığına meydan okuyan, geceleri yıldızlarla yarışan...
Baş döndüren bir uçurum kenarı kimi zaman. Hani derinliğine bakmak ürpertir seni de yine de aşağıya bakmakdan alamazsın kendini. Bir orman bazen yağmurlarla ıslanan ve bir gülüşüyle binlerce çiçek açtıran...
Bazen denizleri coşturan deli bir fırtına, gemileri beşik gibi sallayan. Bazen de fırtınadan kaçan gemilerin aradığı sığınacak sakin bir liman. Çöl ortasında bir vaha, dili damağı kuruyanlara sularını avuç avuç sunan...
Kimi zaman dalgın, geçmişteki acıları saklamaktan korkmayan. Bazen ne aradığını bilmeden uzaklara bakan, güvene ve umuda muhtaç...
Alaycı bazen, hayatı ciddiye almıyormuşcasına bakan. Hiç birşeye şaşırmayan ve sakinliği ile herkesi şaşırtan. Teslim olmayan, yenilgiyi baştan reddeden. Kendi sınırlarını her zaman koruyan ama duvarları ne zaman yıkacağını da çok iyi bilen...
Dinginliğin ve sessizliğin çağrısı, bakınca huzur veren. Kaybolunacak bir sonsuzluk, uzayıp giden yemyeşil bir ova. Bazen ürkek bir ceylan, o ovada koşuşan...
Bazen bir ayna, çırılçıplak ruhunu yansıtan, hesap kitap yapmayan. Yüreğindeki sevdayı anlatan, ben sevdayım diye haykıran...
Küçük bir çocuk saflığında, olgun bir insan ağır başlılığında. Bahar, dağ yamaçları, göçmen kuşları ve pınar. Meltem, karayel, lodos ve poyraz. Hayata dair her ne varsa taşıyan. Kırılgan bir fidan...
Geceleri rüyamda, gündüz hayalimde, ne yana bakarsam gördüğüm, bana aşkı hatırlatan...
Alıntı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder