Kadınlara Dair Öyküler - 1

1. O. Henry (William S. Porter)(1862 – 1910), 

Harlem’de Dram (Anadan Doğma Diktatör)

O. Henry, Amerika’nın en popüler kısa öykü yazarlarındandır. Gerçek adı William S. Porter’dır. Kullandığı takma adın, üç yıl boyunca yanlarında yaşadığı Joseph Harrell ve ailesinin, kedileri Henry’ye sık sık Oh, Henry diye hitap edişinden geldiği söylenir.



1898 yılı başlarında banka memurluğu sırasında zimmetine para ge­çirmekten suçlu bulunarak, Ohio hapishanesinde beş yıl hapse mahkum olur. Yayınladığı üç yüzü aşkın öyküyle, Amerika’nın en sevilen ve yapıtları en çok okunan kısa öykü yazarı olarak dünya çapında bir üne kavuşur. Eski bir kaçak ve mahkum olarak, yazın dünyasında kendine benzersiz bir yer edinen yazar, hayatını adeta bir O. Henry öyküsü gibi yaşar.

Harlem’de Dram öyküsünde, bayan Cassidy kocasının kendisine attığı dayağı öylesine mutlulukla anlatır ki, arkadaşı Bayan Fink kocasının kendisini dövmeyişinden üzüntü duyar ve bunun için uğraşırsa da sonuç değişmez.

“Seni dövdüğünde canın yanmıyor mu? diye merakla sordu. Canım yanmıyor mu? Bayan Cassidy soprano perdesinde bir sevinç çığlığı kopardı. Taş bir binanın üstüne devrildiğini düşün. İşte aynı duygu. Yı­kıntı altından çıkarılıyormuşsun gibi oluyorsun. Jack’in bir solu iki sinema ile bir çift ayakkabı eder. Hele sağı! Coney’e bir yolculuk ve altı çift ipekli çorap! Bayan Fink’in gözleri fal taşı gibi açılmıştı. Peki, seni neden dövüyor? Bayan Cassidy arkadaşına hoşgörüyle bakıp gü­lümsedi. Aptal! Neden olacak? Sarhoş olduğu için. Cumartesi geceleri genellikle eve sarhoş gelir. Meraklı kadın, peki, ama neden dövüyor? diye ısrar etti. Bunun için ille de bir neden mi gerek? Onunla evli değil miyim? Eve sarhoş gelir, ben de buradayım işte. Başka kimi dövmeye hakkı var ki? Kimi zaman yemek hazır değil diye, kimi zaman da hazır diye. Jack pek öyle nedenlere önem verecek bir insan de­ğildir. Evli olduğunu hatırlayana kadar içer, sonra da eve gelip beni döver. Cumartesi geceleri düşerken kafamı delmemek için sivri kenarlı eşyaları kaldırı­rım. İnsanı sersemleten bir solu vardır.”