Bazen omuzlarında taşıdığın yükler altında ezildiğini fark edersin. Kendine ait olanları atarsın omuzlarından, sana yüklenmeye çalışanları ise reddedersin. Benden bu kadar dersin ve yakarsın gemileri. Geri dönüşü olmayan bir yol vardır karşında... Ve umut dolarsın...
Bazen adrenalin yükselir kanında ve o kan her bir hücrene saldırmaya başlar. Sen de saldırırsın, sarılırsın hayata. Yıllardır ertelediğin her şeyi tek tek yapmaya başlarsın. Dağdaki karlarla coşan deli bir ırmak olursun... Ve akarsın...
Bazen sarı yaprak olursun, nazlı nazlı düşersin bir durgun göl üzerine. Bilirsin ki daha derinlerdedir hayat. Belki bir mutluluk, belki de hüzündür seni bekleyen. O anda düşünmezsin, sadece yaşadıkların ya da ıskaladıkların vardır aklından geçen. Verirsin kararını aniden... Ve dalarsın...
Bazen kocaman bir yaprağın üzerinde bir damla olarak bulursun kendini. Eğim azdır ve gücünde sınırlı, yavaşça geçiyordur hayatın. Ancak bir rüzgar çıkar aniden hiç beklemediğin bir anda, katar önüne seni. Korkarsın, direnirsin, tutunmaya çalışırsın ama beceremezsin... Ve düşersin...
Anıların bir türlü çekmez yakandan ellerini bazen. Acı veren her ne varsa geçmişinde, birer ilmek olur boğazındaki ipte, daha bir sıkar gırtlağını... Yaralarına tuzu basarsın düşünmeden ve o yaralar açılır kim bilir kaçıncı kez... Ve kanarsın...
Atarsın kendini hiç bitmeyecekmiş gibi duran dertlerinin içerisine. O anda aklına gelir sevdiğin ve sende anısı olan şiirler. O şiirler her satırında bir sağnak olur yağar gözlerinden... Ve isyan edersin...
Soğuk ve ıslak bir gecenin koynuna atarsın kendini bazen. Her zamanki gibi amaçsız bir yürüyüştür aklından geçen. Ya da deniz kokusu dinmiş kayalıklardır seni çeken. Belki sihirli gece seninledir ama ay yüzlü sevgilin ve onun sıcacık gülüşlerinin eksikliğini düşünürsün... Ve üşürsün...
Gün gelir yaşamaya değer her şeyin bittiğini, tutunmaya çalıştığın son dalın da artık kırıldığını görürsün. Hala ayakların sürüklüyordur bir yerlere seni. Yaşar gibi yaparsın ama ruhun tükenmiştir artık... Ve ölürsün...
Bazen başkalarının yazdığı satırlara dalarsın. Ruhunu her satırında bir kat daha soyar o satırları yazan insan... Okuduğun her satırda kendinden bir şeyler bulursun. Ya da kendini tanıma savaşında yanı başındadır o satırları yazan kişi. Saatler akıp geçmiştir, okuduğun satırlar biter... Ve yeniden doğarsın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder