Kesit
şimdi hüznümü vermem kimseye
bana lazım
sevdayı katla şimdi sırası değil
sözünde dur ve sok cebine elini
üçlü bir tragedyadayız
ezberle sıranı
bak defterimin arasında kurşun kalem
bekliyor nasıl küçülmeyi
orada bir adam var temmuza uzanmımş
seslensem sedef gülüşlere boğacak beni
biriktirme umudu
hüznü yastık yaptım kabarttım
ayışığı
uzun sürdü görünmen
Oya Uysal
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder